کابل- افغانستان (گ.ر.پ):

خبرنگار: فولاد آهنگران

مبارزه با هراس افگنی و بار سنگین فساد، تا کجا سربازان افغانستان را وادار کرده است. نظامیان کشور هر از گاهی برای نبرد با هراس افگنان سینه های شان را سپر کرده اند، اما بی خبر از آن که پس از مرگ شان سرنوشت خانواده آنان به کجا خواهد کشید. در تازه ترین مورد، تصاویری از یک سرباز پولیس به نشر رسیده که به دلیل گُرسنه ماندن کودکانش می گیرید. این سرباز که خود را وابسته به نیروهای واکنش سریع کابل معرفی می کند می افزاید: «دو ماه میشود معاش نگرفته ام و در خانه ام یک لقمه نان نیست. پدرم پاهایش عیبی است، دیگر امکاناتی ندارم، یک نفر هستم و ده خورنده، فرزندانم گُرسنه مانده و هیچ فردی فریاد مان را نمی شنود.»

این سرباز نیروهای واکنش سریع ظاهرن حرف های زیاد و تکاندهنده ی به گفتن دارد. مثلن از خطراتی حکایت میکند که در جریان وظیفه جان های شان را برای دفاع از مردمان سرزمین شان سپر می کنند. به قول این سرباز: «جای که انتحار و انفجار می شود، ما در خط نخست نبرد قرار داریم، شب و روز به خانه نمی رویم و تنها سه روز از وظیفه رخصتی داریم. هیچ کسی فریاد مان را نمی شنود و تنخواه نیز درک ندارد. از دارالامان تا بایک آب بگرامی پیاده باید بروم، برای هیچ کسی چیزی گفته نمی توانیم.»

این سرباز نیروهای واکنش پولیس کابل تأکید می ورزد که هیچ خواستی از حکومت ندارد، او می گوید نزد هر مقامی که می رویم برای مان میگوید که بودجه معلوم شود، ولی برای ما که سرباز هستیم بودجه مفهوم ندارد زیرا ما خانواده داریم که نیازمند پول است. تا اکنون وزارت امور داخله ی کشور در این مورد ابراز نظر نکرده است.