کابل- افغانستان (گ.ر.پ):

خبرنگار: ثنا الله نوابی

روزهای که از نگاه اقتصادی برای شهروندان افغانستان نفس گیر و طاقت فرسا پنداشته می شود. دزدی پیدا و پنهان شبکه های مخابراتی که هر روز گلوی شهروندان بیچاره را می فشارد و سودش را شبکه های مخابراتی به جیب می زنند. حکومت نیز از سوی دیگر 10 در صد مالیه میگیرد که روند گردآوری و نحوه مصرف این مقدار پول تا هنوز برای هر شهروندی معماست. ماجراهای عجیبی این روزها اتفاق می افتد، مثلن شماره های متفاوت خارجی به شهروندان زنگ می زنند و تا که می توانند کردت کارت های افزود شده مشتریان را از گوشی های همراه شان می دزدند. یا این که شماره های کوتاه ساخته شده از سوی دستگاه چون (3040، 1130، 8800، 8888، 242…) به گوشی های همراه شهروندان زنگ می کشند و پول افزود شده در تیلفون را ضرب صفر می کنند. به هر حال ماجرا یک ساز پس از کار حکومت وحدت ملی آغاز شد.

حکومت با شرکت های مخابراتی دهن جوال را از سال 1394 گرفت و تا اکنون این روند ادامه دارد. در دهم میزان 1394، حکومت با نشر پیام کوتاه تیلفونی که رنگ چهره ی شهروندان را به سفیدی می کشاند این گونه آغاز کرد: «مطابق احکام قانون خدمات مخابراتی دولت اسلامی افغانستان سر از تاریخ اول میزان 1394 ده فیصد محصول مخابراتی از مقدار پول ازدیاد کردیت از مشتریان تمام شرکت های مخابراتی وضع گردیده و به حساب دولت منتقل می گردد.»

اتفاقن در آخرین ماه های کار رییس جمهور غنی کاسه صبر کاربران شرکت های مخابراتی لبریز گردیده است و برای پاسخگو شدن مسؤولان در این شبکه ها کارزار اجتماعی به راه انداخته شده است که بیشتر رخنما «فیسبوک» پُر شده از اعتراض و سر و صداهای شهروندان کشور. این کارزار زیر نام «#اتراکجاست؟» به راه انداخته شده است. کاربران شبکه های مخابراتی در رخنماهای شان موارد عجیب و غربیی را به حیث شکایت از خدمات غیر معیاری انترنت و دیگر خدمات درج کرده اند. شبنم پوپلزی، یکی از کاربران نگاشته است: « دو ساعت است انترنت لعنتی ای رقم کار میکنه، لعنت خدا به اترا سر تیم دزدان.» نعیم نظری از کاربران دیگر نگاشته است: « این صدا الی رسیده‌گی درست، واقعی و منظم به آن، خاموش‌شدنی نیست. موضوع حق مردم در میان است؛ چیزی ‌بیش‌تر از حق خویش نخواستیم و نمی‌خواهیم. #اتراکجاست؟»

با تلاش های پیهم نتوانستیم دیدگاه ریاست اترا، یا وزارت مخابرات را در این مورد داشته باشیم. این نگرانی ها در حالی مطرح می شود که گزارش های وجود دارد که سیستم ارایه خدمات انترنت نسل 4 یا فور جی در افغانستان توانایی لازم برای ارایه خدمات را ندارد و ابزارهای آن عقب مانده است.