پاسبانان-کابل:

رویدادی که یک روز پیش فاجعه آفرید و نوجوانان بسیاری را به خاک و خون کشاند. یک روز پیش گروه داعش توسط یک مهاجم انتحاری دست کم جان 36 دانش آموز را گرفت و 56 تن دیگر شان نیز زخم برداشتند. این رویداد هنگامی رخ داد که تمامی دانش آموزان مصروف فراگیری کورس آماده گی کانکور بودند. وزارت صحت عامه یک روز پس از این رویداد خونین اعلام کرد که از این حادثه ی مرگبار دست کم 92 تن جان باخته و زخمی بر جا مانده است.

اما چگونه یک مهاجم انتحاری می تواند خود را به امن ترین مکان، که در آنجا ده ها دانش آموز و نوجوان مصروف فراگیری علم هستند برساند؟ شاید در دیگر کشورها چنین نباشد، کشته شدن یک شهروندی سبب اعتراض ها و راهپیمایی ها شود، اما در کابل بر عکس، حکومت به ساده گی اعلام کرد که در این رویداد خونین نزدیک به 100 تن جان باختند. ظاهرن هنوز هم تهدید ها رفع نشده است، گفته می شود 12 گروه هراس افگن در شهر کابل فعالیت دارند تا حمله های انتحاری و تهاجمی را راه اندازی کنند. حالا آگاهان نظامی به این باورند که حکومت قومگراست و افزایش تلفات ملکی و نظامی در کشور ناشی از تصمیم های اشتباه و سوء مقام های حکومتی است.

جاوید کوهستانی آگاه امور استخباراتی در گفت و گو با آژانس خبری پاسبانان، حکومت را در جلوگیری از چنین رویداد های غم انگیز نا توان میداند. به باور آقای کوهستانی با توجه به حمله های خونین هراس افگنانه در سراسر کشور، چنین استنباط می شود که در افغانستان هیچ نظامی وجود ندارد و قانون جنگل در این کشور حکم فرماست. وی می افزاید: «شبکه های هراس افگن مشمول داعش بارها مراکز متعلق به شهروندان هزاره و شیعه مذهب را آماج قرار میدهد، حکومت در جلوگیری از این گونه رویدادها نا موفق بوده و اکنون ده ها هراس افگن در پی هدف قرار دادن مکان های آموزشی و حکومتی هستند. در واقع دیدگاه های فاشستی کاخ ریاست جمهوری و گماشتن افراد غیر مسلکی سبب شده تا این گونه رویداد ها اتفاق بیفتد. حکومت زیر سرنیزه ی خارجی ها حکمروایی میکند و در انجام فجایع افغانستان دولتمردان شریک هستند.»

از سوی هم خانواده های قربانیان حمله ی خونین دیروز می گویند: عامل این همه بدبختی و خشونت در کشور رهبران حکومت هستند، زیرا آنان نه تدبیری برای امنیت دارند و نه هم میتوانند از جان و مال مردم دفاع کنند. به باور این خانواده ها کاسه ی صبر شهروندان لبریز شده است و اگر حکومت وحدت ملی دست به کار نشود، شاید اعتراض تبسم دوباره روی کار شود و حتا نظام کنونی از هم بپاشد، آنان هشدار میدهند که اگر برنامه ی امنیتی کابل درست تنظیم نشود، شهروندان به نافرمانی های مدنی دست خواهند زد.

با توجه به اتهام های وارد شده بر حکومت، مقام های دولتی به این همه انتقاد ها پاسخی ارایه نکردند، با تلاش های زیاد ما نیز نتوانستیم دیدگاه وزارت داخله را با خود داشته باشیم. پس از رویداد غزنی که غیر نظامیان تلفات سنگینی را متحمل شدند، فاجعه ی کابل یک بار دیگر نشان داد که حکومت در تأمین امنیت به ویژه امنیت کابل ناکام است و شهروندان نیز از این نظام بیشتر از هروقت دیگر فاصله گرفته اند.