کابل-افغانستان (گ.ر.پ):

خبرنگار: لطف الله نجرابی

رییس جمهور غنی در سال 1395 هجری خورشیدی، نهم حوت را روز سرباز نامید و این روز درج تقویم رسمی افغانستان شد. فلسفه نام گذاری نهم حوت بر میگردد، به تأریخ اعلام آزادی افغانستان، هنگامی که «امان الله خان در نهم حوت با صدور اعلامیه ی معروف خود نوشت که پس از این افغانستان در امور داخلی و خارجی خود استقلال کامل دارد.» این روز از سوی رییس جمهور غنی روز «ملی سرباز» نامیده شد تا از تلاش، فداکاری و قربانیان نیروهای امنیتی بزرگداشت شود.

بر بنیاد آمارهای ارایه شده از سوی رییس جمهور غنی از سال 1394 به این سو دست کم بیست و هشت هزار و پنج صد و بیست و نو (28529) نظامی افغان در نبرد رو در رو با هراس افگنان قربانی شده اند، رقم درشتی از سربازانی که در خط مقدم نبرد با هراس افگنی جهانی جان های شان را از دست داده اند. در سومین سال بزرگداشت از روز «ملی سرباز» حکومت این بار به گونه متفاوت و با شکوه از این روز بزرگداشت کرد. جاده های پایتخت با بیرق های سه رنگ افغانستان و تصاویری از نیروهای امنیتی آراسته گردیده بود، کابل سیمای دیگری به خود گرفته بود و به پاس فداکاری و تلاش های نظامیان کشور شهروندان سپاسگذاری کردند.

عبدالاحد، باشنده پایتخت می گوید: «نیروهای امنیتی افغانستان دیوار مستحکم و نا شکستنی در برابر هراس افگنان و پشتیابانان شان هستند. همان گونه که اعلان شد نزدیک به 3 هزار نظامی کشور در کمتر از سه سال پسین قربانی شده اند. به باور ما این خود بیانگر تلاش های فرزندان این سرزمین برای پاسبانی از هم دیاران شان است.»

افغانستان که گواه فعالیت های هراس افگنانه گروه های داخلی و خارجی بوده است، در سال های 2015، 2016، 2017 و 2018 گواه قربانی شمار زیادی از نیروهای امنیتی بوده است. برخی دیگر از پایتخت نشینان به این باورند که افزایش تلفات نیروهای امنیتی ناشی از گسترش همکاری های منطقه یی با هراس افگنان بوده است. یاسین باشنده دیگر کابل به این باور است که تلاش های خصمانه کشورهای منطقه و رقابت های قدرت های جهانی شمار قربانیان نیروهای امنیتی را بیشتر کرده است. وی می گوید: «هنگامی که کشورهای منطقه منافع خود را به خطر دیدند، از مخالفان نظام و گروه های هراس افگن خارجی پشتیبانی کردند، هم اکنون در رسانه ها می بینیم، می خوانیم و می شنویم که ایران، روسیه و دیگر کشورها تلاش دارند که طالبان تجهیزات مدرن را به دست بیاورند، تا در برابر نیروهای امنیتی بجنگند.»

برخی دیگر نیز به این باورند که اگر بیشتر از این کاسه صبر شهروندان افغانستان لبریز گردد، 35 میلیون نفوس این سرزمین به حیث سربازان سر به کف سینه های شان را سپر خواهند کرد. عبدالله که در حمله انتحاری هلمند یک چشم و پایش را از دست داده است تأکید می کند: «هراس افگنان هر قدر که ما را بکُشند، انتحار و انفجار کنند و خونریزی در کشور مان را ادامه دهند، ما از دستیابی به آرمان های خود دستبردار نیستیم. بگذارید جهان بداند که شهروندان این سرزمین از سربازان شان و از جغرافیای شان پشتیبانی می کنند هر چند که این جنگ به قیمت خون شان تمام شود.»

نهم حوت در حالی در افغانستان بزرگداشت می شود، که هم اکنون هراس افگنان در همکاری با طالبان و جنگجویان خارجی وابسته به این گروه تلاش دارند، بیشتر مناطق کشور را زیر تسلط خود در آورند. این گروه ها بیشتر تلاش کرده اند تا نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان را در خطوط مقدم نبرد نشانه گیرند، موردی که با جانفشانی و از خودگذری نیروهای امنیتی پاسخ داده شده است.